Picton en Kaikoura: wandelen en zeedieren

In Picton verblijven we 2 dagen. De eerste dag doen we het rustig aan. Beetje schoolwerk, even zwemmen en na de lunch gaan we naar het centrum dat op 10 min lopen (Nl)/wandelen (Be) ligt. We passeren de jachthaven en daar zwemmen een paar grote roggen rond - Cas helemaal blij. Het is dit weekend feest in Picton: ter ere van de ontmoeting tussen de Maori en de Europeanen (Pakeha) 250 j geleden. Er zijn historische boten te bezichtigen, o.a. een replica van de Endeavour van Captain Cook en twee polynesische zeilboten. Er staan kraampjes en er zijn optredens. ‘t is hier gezellig vertoeven.

Dag 2 in Picton: Je kan hier met een bootexcursie dolfijnen gaan bekijken, maar wij besluiten om een stukje van de Queen Charlotte Track (in het totaal nog 70 km) te lopen. Daarvoor moeten we ook met de boot. We vertrekken rond 08.00 u en worden afgezet bij Resolution Bay, ongeveer 1 u varen vanuit Picton. We gaan dan 10,5 km wandelen tot bij Furneaux logde, waar we weer door een boot opgepikt worden. Er was erg warm weer voorspeld, maar gelukkig is het bewolkt. We wandelen door het bos een beetje omhoog en omlaag en hebben soms een uitkijk over de Queen Charlotte Sound . Op de terugweg spotten we nog een klein groepje Dusky Dolphins. Een geslaagde wandeldag!

Kaikoura is de volgende stop op het Zuidereiland. Het was ooit het plaatsje van de walvisjagers, maar nu wordt er enkel nog op een verantwoorde manier walvissen gespot: per boot of vliegtuig/helikopter zijn de opties. Dit plaatsje is in 2016 hard getroffen door een aardbeving en op weg er naar toe passeren we nog enkele wegwerkzaamheden. Na een halfuurtje houden we halt in Blenheim, de toegangspoort tot het Marlbourough wijngebied. Een wijnproeverij doen we niet. We gaan hier heerlijk lunchen, Ella gaat langs de kapster, want haar haren hebben toch te lijden onder de NZlandse zon. Net voor we Kaikoura bereiken stoppen we even om de indrukwekkende kustlijn te bekijken en we spotten pelsrobben op de rotsen vlakbij. Indrukwekkend! Cas gaat helemaal los met zijn camera en heeft al de derde beste dag ooit op rij ;-).

Op dag 1 in Kaikoura maken we in de namiddag een kleine fietstocht om nog meer pelsrobben te spotten en even te slenteren door het plaatsje.

Voor dag 2 boeken we in de ochtend een excursie met de boot om walvissen - potvissen meebepaald - te zien. Het is een redelijk rustige zee en we stappen vrolijk de boot op. De dame op de boot heeft nog maar net uitgelegd hoe dat werkt met die papieren zakjes of Cas en ik voelen het onaangenaam borrelen in de buik. Saskia heeft er het minst last van en neemt zowel Cas als Ella onder haar hoede. Drie walvissen worden er gespot en ondanks de ongemakken heb ik nog een stukje van een staart meegepikt. Ella vroeg nog vrolijk of ik nog foto’s heb kunnen maken, maar dat is er helaas bij ingeschoten ;-). Toen we weer in wat rustigere wateren voeren en ook onze buikjes weer wat gekalmeerd waren, zagen we nog een grote groep Dusky Dolphins, en een pelsrob die zich tegoed deed aan een visje. We hebben ons kotselijk geamuseerd is nu een nieuwe uitdrukking! Gelukkig hadden we de excursie in de ochtend gepland, want voor de avond hadden we al een restaurantje geboekt, en de apetijt was toen alweer volledig hersteld!

Christchurch wordt de volgende bestemming.

Wellington: cultuur en natuur

We blijven 4 nachten in Wellington. De camping heeft een leuke speeltuin en de kinderen hebben aangegeven dat ze een keertje op de camping willen blijven. Dag 1 bestaat dus uit schoolwerk met extra lange speelpauzes. Wij kunnen dan ondertussen een fietstochtje maken naar de supermarkt of de starbucks - de fietsroute loopt op een dijk langs de rievier. Er staat een flinke wind, dus we hebben meteen onze fysieke oinspanning van de dag gehad. We doen ook nog even de witte en fijne was, zodat we er weer voor een aantal dagen tegen kunnen ;-)

Op dag 2 gaan we na de lunch met de bus naar Wellington centrum. De camping ligt namelijk aan de overkant van de baai. We spenderen zeker 2 u van onze tijd spenderen in het Te Papa Tongarewa museum. Het is een prahtig museum met wel 5 verdiepingen en herbergt veschillende tensoonstellingen: van Maori schatten, over flora en fauna, tot hedendaagse kunst. We moeten kiezen, want alles in detail bekijken gaat vandaag niet lukken. Het museum is trouwens gratis. Misschien komen we nog een keer terug als we tegen het einde van de reis terug naar het Noordereiland komen. Ella had geen zin in nog een mueseum, maar was meteen heel enthousiast. We dineren heerlijk bij Queens Wharf. Kortom een geslaagde dag.

Dag 3 - tijd voor wat actie. We fietsen over een gravelweg vanuit Eastbourne langs de kust naar het Pencarrow Lighthouse, de eerste permanente vuurtoren van NZ, die bediend werd door de eertse en enige vrouwelijke vuurtorenwachter: Mary Jane Bennett. Heen hebben we de wind in de rug en de 8 km hebben we in een wip en een sch**t afgelegd. Inde verte zien we een besneeude bergtop op het Zuidereiland - dat zou Mt Tapuaenuku knn zijn. Op onze route staan twee vuurtorens: beneden staat de nieuwe en boven op een heuvel de oude. We lunchen op het strand, fietsen nog een klein stukje door naar een meertje en keren dan om. Op de terugweg wandelen we ook nog naar de oude vuurtoren. De wind staat nu soms op de kop, en Cas en Ella kunnen wel een duwtje in de rug gebruiken.

Op dag 4 nemen we de ferry naar Picton op het zuidereiland - we hebben de ferry van 13 u geboekt en de reis duurt ongeveer 3,5 u. De zee is niet al te ruw, maar als we op volle zee zijn, is het toch wel voelbaar in onze buikjes. Gelukkig varen we dan alweer snel door de “sounds” en daar zijn de watern rustiger. Als de boot wil aanmeren, moeten we vanwege een LPG lek bij het treinstation weer even uit varen. Geukkig kunnen we toch aan land en we slaan onze “tenten” op in Picton. De kids duiken meteen het zwembad in. Je kan hier bootexcusries doen om dolfijnen en zeehonden te spotten en heel mooi wandelen. Het weer is zonnig, dus dat gaat ons niet tegenhouden.

Glimwormen en een glimp van een vulkaan

Vanuit Lake Karapiro is het slechts een uurtje rijden naar onze volgende stek: Waitomo, bekend om zijn grotten met glimwormen. We houden een tussenstop in Te Awamutu, waar we het museum bezoeken dat waardevolle Maori voorwerpen bezit. Te awamutu staat bekend als de stad van de rozen en die staan nu volop in bloei in de rozentuin. Naast de rozentuin ligt een hele mooie speeltuin en het zwembad. Omdat we vandaag toch niet ze ver moeten nemen we nog een duik in het zwembad.

In Waitomo aangekomen boeken we meteen een excursie voor de volgende dag naar de Footwisthle cave, die door een kleine organisatie gerund wordt. Je kan hier ook een mooie “bushwalk” doen, maar het weer is erg wisselvallig - daar heb je in een grot gelukkig geen last van. Samen met een Luxemburgse dame zijn we de enige op de tour. We zien glimwormen bij de vleet en stalactieten- erg grappig woord voor een 7- en 9-jarige. Op het einde van de wandeling krijgen we nog een kopje “kawakawa”-thee aangeboden, die goed is tegen alle mogelijke kwalen, en waar je erg van moet plassen zegt Cas ;-).

Het zonnetje is even van de partij en de kids duiken nog even in het zwembad van de camping.

De bushwalk is blijkbaar ook een aanrader in de avond - ong. 30 minuten - en dus na het avondeten trekken we onze wandelschoenen aan voor een korte wandeling door het bos langs de rivier en door natuurlijke tunnels en ja hoor, de glimwormen zijn ook van de partij.

De volgende dag is het weer tijd om verder te trekken - New Plymouth bij Mount Taranaki (vroeger Mt Egmont), een slapende vulkaan. Tot nu toe is het landschap steeds erg heuvelachtig, maar in de buurt van New Plymouth wordt het vlak en domineert Mt Taranaki het landschap, tenzij de berg gehuld gaat in de mist. Het is erg bewolkt en van de hele vulkaan zien we niets. New Plymouth ligt aan de kust en maken nog een avondwandeling op het strand. We blijven hier twee nachten. ER is een mooi fietspad langs de kust over een afstand van ongeveer 20 km. Vanuit de camping fietsen we in de ochtend een stukje langs de woeste kust. Het is zondag en we passeren een groep kinderen die surfles krijgen - net een tikkeltje stoerder dan op Scheveningen. In de namiddag gaat het regenen en we verruilen de fiets voor de camper om New Plymouth te bezoeken. Twee musea - Puke Ariki, geschiedenis en cultuur van Taranaki - en de Govett-Brewster Art Gallery, moderne kunst: is een appel aan een touwtje kunst? Vragen de kinderen zich af; en het Aquatic Centre, oftewel een supergroot zwembad complex met o.a. een 50 m buitenbad staan op het programma. De keuken van de camping is een beetje primitief en we eten heerlijk bij de italiaan. Vandaag ook geen vulkaan gezien.

Het plan was om een dagtocht of een tweedaagse wandeling te doen op Mt Taranaki, maar het blijft hier nog een paar dahen slecht weer, en dus besluiten we om de volgende dag door te rijden naar Wellington. We laden nog een paar luisterboeken op de ipad, want het wordt een lange zit - 4 u zegt de GPS, maar met onze bus wordt dat toch wel 5 u. In Wellington zou het beter weer moeten zijn - fingers crossed. Bij het wegrijden uit New Plymouth zien we vaag de contouren van Mt Taranaki - yes ;-)

Bay of Islands

We verblijven 3 nachtjes in Paihia. De camping ligt in een kleine baai op ongeveer 3,5 km van het plaatsje. Bij eb kan je via de kustlijn tot in Paihia wandelen en dat doen we dan ook. Het is een mooie wandeling en onderweg komen we nog een dame tegen die oesters aan het verzamelen is. We krijgen een verse oester aangeboden, maar we zijn niet zo’n liefhebbers. De ferry naar Russell staat al klaar als we bij de pier aankomen en we springen er meteen op. In ongeveer een kwartiertje brengt de ferry ons naar de overkant. Russell is een belangrijk historisch plaatsje - het was de eerste hoofdstad van Nieuw- Zeeland. Je kan er onder andere wandelen naar Flagstaff Hill, waar de Britten hun vlag hadden gezet, die de Maori tot vier keer toe hebben omgehakt. Na een heerlijke cappucinno of ijsje hebben we genoeg energie opgedaan om de heuvel te bedwingen. Het is een korte, maar pittige klim. We worden wel beloond met een fantastisch uitzicht over de baai en Russell. Terug beneden, zijn Ella en Saskia dapper genoeg om even in de zee te zwemmen. We sluiten de dag af met fish & chips of calamares, en nemen de taxi terug naar de camping.

In de ochtend van de dag 2 in Paihia, willen de kinderen net als Saskia de dag beginnen met een duik in de zee. Cas en Ella willen hun nieuwe snorkels uitproberen. Het is best fris - heb ik van horen zeggen - dus het wordt een kort maar krachtige plons. In de ochtend wordt er weer wat voor school gedaan en daarna rijden we naar de Waitangi Treaty Grounds om nog wat meer geschiedenis op te snuiven. Hier werd op 6 februari 1840 een verdrag ondertekend met een 40-tal Maori Chiefs. Er is een museum, er staat een grote kano en je kan er een Maori optrede bijwonen. Een absolute must-do!

De volgende twee dagen is er regen voorspeld en we besluiten om verder te rijden. Een boottochtje in de BAy of Isalnds zit er dus niet in. We rijden eerst naar Whangateau, dat vlakbij Goat Islands, een zeereservaat,ligt. Hier kan je met een boot met een glazen bodem een tochtje maken - ook hier is het weer weer een spelbreker.

Vanuit Whangateau rijden we naar het Karapiro meer, dat net buiten Cambridge ligt. De zon is weer van de partij en hier slaan we ons kamp voor zeker twee nachtjes op. We zijn de enige gasten op deze camping. Terwijl de kinderen nog wat voor school doen, doe ik even boodschappen in Cambridge. Het is wel 10 km enkele rit op de fiets.

Uitspraak van de week komt van Saskia: “Kijk rechts, dieren”.

Kauri bomen

Vanuit Orewa - aan de oostkust - rijden we naar Kahui aan de westkust. We verruilen het strand voor de bush. Je kan hier op zoek naar de kiwi, maar aangezien het een 2 u durende wandeling is, die pas om 20.30 start passen we. De kiwi hebben we trouwens al in de Auckland Zoo gezien ;-).

Halverwege hebben we het Kauri museum in Matakohe bezocht. De Kauri is een boomsoort endemisch in Nieuw Zeeland - verwant aan de Apenbroodbomen (kijk maar op Wiki :-)). Ze komen nu nog enkel in Northland voor. Nu worden deze bomen beschermd, maar vroeger werden ze ontgonnen voor hout en hars.

We verblijven op een park midden in het bos en door de exotische bomen verwacht ik elk moment dat er zomaar opeens een gorilla tevoorschijn komt. Er stroom een rivier langs de camping en daar kan je in spelen/zwemmen. ‘s avonds gaan we ook nog glimwormen spotten of zou het kertsverlichting zijn.

We verblijven hier twee nachtjes en op dag 2 maken we een kleine wandeling door het Trounson park, waar we al een paar stevige Kauri’s kunnen bewonderen. Er heerst grote sterfte onder de Kauri bomen en daarom moet je je schoeisel poetsen en ontsmetten voordat je het bos in mag en ook weer bij het verlaten van het bos.

Weer een dagje later pakken we alle spullen weer in en rijden terug naar de oostkust: Paihia in de Bay of Islands is de eindbestemming. Onderweg passeren we nog langs de grootste levende Kauri boom - Tane Mahuta -en daar wordt je toch wel eventjes stil van ... zelfs Cas, die er anders vrolijk op los tettert.

Onderweg nog even wat voorraad en benodifdheden inslaan, zoals twee snorkelsetjes en een voetbal.

Het weer was tot nu toe super zonnig, maar slaat de volgende dagen om. In de Bay of Islands kan je mooie boottochten maken, maar we moeten ‘t even aanzien of de weergoden ons gunstig gezind zijn.

Goodbye Auckland & Start van de roadtrip

Dag 3 inAuckland:

Met de bus rijden we langs de kust tot in het centrum. Vandaar wandelen naar het Auckland Domain - het grootste park in Auckland - waar we het War Memorial Museum bezoeken. Het museum telt drie verdiepingen en elke verdieping heeft een ander thema: Maori - dino’s en andere uitgestorven beesten - WO I en WO II. Zo is er onder andere een hele grote kano tentoongesteld, waar wel 100 Maori krijgers in konden. Er was ook een interessante tentoonstelling gewijd aan Tupaia - man uit Tahiti, die samen met kapitein Cook op de Endeavour naar Nieuw Zeeland voer. Ella vond het museum een beetje leuk en een beetje saai - dat laatste vooral omdat ze de bordjes niet kon lezen. Naar goede gewoonte hebben de kinderen op het einde van de dag nog op het strand gespeeld.

Dag 4 in Auckland:

We maken vandaag een excursie met de ferry naar Devonport - een suburb van Auckland aan de overkant van het water - het duurt ongeveer 12 min om er te komen - we beklimmen er twee vulkanen: Mount Victoria en Maungauika - tussendoor liggen/spelen we op het strand.

Dag 5 in Auckland:

Er is er 1 jarig hoera hoera ... en dat ben ik :-)

Er zijn ballonen, toeters en er wordt natuurlijk ook gezongen ... voor mijn verjaardag gaan we naar Auckland Zoo - maar eerst uit ontbijten. De zoo is prachtig opgezet - veel ruimte voor de dieren en het ligt in een mooi groot park - Cas en Ella mogen ook nog een knuffel uitkiezen en het is geen kiwi geworden ;-)

Roadtrip

Om iets over 10 u pikken we de campercan op - we waren niet voor het kleinste model gegaan, maar in het echt ziet het er wel groter uit dan op het plaatje. We krijgen een hele toer van binnen en buiten, laden al onze spullen in en gaan dan op weg om de fietsen op te halen. Het is gelukkig een automaat en het links rijden gaat eigenlijk vanzelf - gewoon het andere verkeer volgen. De bochten moeten we wel iets minder scherp aansnijden of anders rijden we vanachter een stukje over de stoep. Het is slechts 10 min rijden naar Natural High, waar we de fietsen hebben gekocht. De fietsen staan ons al op te wachten. Met kleine aanpassingen aan zadelhoogte en remmen, kunnen de fietsen op de camper gezet worden. Blijkt dat er iets afgebroekn is bij de fietsendrager. Terwijl een nieuwe fietsendrager onderweg is, doe ik alvast wat boodschapjes met Ella. Uiteindelijk is het pas 15.30 u eer we vertrekkens klaar staan ... door de avondspits loodsen we de camper naar ons eerste plekje: Orewa. Ella heeft me nog gecomplimenteerd met het rijden - de bijrijder heeft me ook goed gestuurd.

We blijven een extra dagje in Orewa. We hebben een mooi plekje met uitzicht op het strand. De kinderen kunnen wat fietsen, we gaan nog even naar het stranden ... er moet natuurlijk ook weer wat schoolwerk gedaan worden.

@Meindert: volgens het dierenboekje van Cas hebben we al een Tui en Kokeka gespot :-)

Touchdown in Auckland

Dear family and friends,

The adventure has started! After a long flight we arrived safely in Auckland. Ella said proudly that she had watched at least 6 movies, and both kids also enjoyed the gaming options. Boarder control went smoothly, and our bags only needed to pass the “x-ray”, when we realised that one of the bags was not ours, but a look-a-like. Saskia went quickly back to the conveyer, but our bag was not to be found. After filling in the necessary papers, we took a taxi to the B&B. Before we arrived at the B&B we already got a call that our bag was found and would be delivered in the afternoon - that was a big relief!

After a bit of relaxing in the B&B, we went to the beachside, which is only a 5 min walk. We have to stay awake as long as possible to get used to the time difference of 12 h. From the beach you have a great view on Rangitoto Island. The kids played on the beach and after an early diner we went back to the B&B.
Around 19.30 we hit the sack ... Cas fell quickly asleep still holding the ereader and we all enjoyeda good nightrest.

Day 2 in Auckland:

A nice walk along the coastal Tamaki drive an through the Michael Joseph Savage Memorial park brought us to Sea Life. It is not very big, but the kids liked it and we saw the feeding of the sharks!

Welkom op onze Reisblog!

Kia ora,

Over 6 weken wordt ons plan werkelijkheid en stappen we in het vliegtuig richting Auckland. De visa zijn op zak, de campervan is geregeld. Het to-do lijstje wordt langzaamaan ook korter. Deze laatste weken gaat Saskia zich nog verdiepen in rekenen en taal voor groep 4 en 6, en ga ik me alvast een beetje inlezen om een beetje een idee van de route te hebben .

Musti "de kat" bewaakt het fort en gaat door Raphaël, Esther en Carole vertroeteld worden.

Via deze blog houden we de geïnteresseerden op de hoogte van ons reilen en zeilen in Nieuw-Zeeland.

We kijken er echt naar uit, het aftellen is begonnen.

E noho ra (tot ziens)

Patricia