Coromandel
Gisterenmiddag zijn we weer geland op Nederlandse bodem ... de eerste wasjes zijn gedraaid, de eerste vriendjes & vriendinnetjes zijn al even dag komen zeggen ... maar eerst nog even een verslag van de laatste week in Nieuw Zeeland.
Vanuit Rotorua rijden we naar Hahei Beach - ong 3 u rijden, maar de weg is erg kronkelig en dus schieten we maar langzaam op. De camping ziet er gezellig uit, met een bar, foodtruck en coffee-to-go : erg luxueus voor NZ standaarden., maar helaas niet meer elke dag geopend, want het hoogseizoen is voorbij We lopen hier net het geemigreerde Nl gezin mis dat we nabij het Tasmanpark hebben het ontmoet. De camping ligt vlakbij het strand, zoals de naam al doet vermoeden. Dag 1 wordt er wat schoolwerk gedaan en gaan we natuurlijk naar het strand. De golven zijn hier helaas niet zo goed om te body boarden. DAg 2 wandelen vanaf de camping naar Cathedral Cove. De strandjes bij Cathedral Cove zijn erg druk, want de watertaxi stopt hier ook. Na een korte frisse duik van Ella en Saskia, wandelen we weer terug. Op dag 3 gaan we snorkelen: voor Cas, Ella en mezelf is het de eerste keer en we vinden het wel een klein beetje spannend. In de boot achter een tractor rijden we naar het strand. Op topsnelheid racen we over het water naar een kleine inham bij een eilandje net buiten de kust. Er zijn ook twee duikers aan boord, die met een gids de diepere wateren gaan verkennen. Cas was onder de indruk van de snelle boottocht , maar eens te water vindt hij het ongelooflijk mooi en op de terugweg geniet hij ook van het racen over het water. Het is niet super spectaculair qua aantallen en soorten vissen, maar een leuke introductie voor het snorkelen en fijn om het samen met ons viertjes te doen.
Na 3 dagen trekken we verder naar Coromandel waar we nog twee nachtjes zullen verblijven. Het is maar een uurtje rijden. We stoppen in Whitianga voor een hapje en een drankje, en een kort bezoek aan het museum. In Coromandel maken we een ritje met het Driving Creek treintje: het treintje rijdt van 55 m naar 167 m hoog - het steilste treinspoor in NZ en her en der op de route staan kunstwerken. Geen wauw ervaring, maar de kids vonden het toch leuk.
Van Coromandel rijden we naar onze laatste camping in Miranda - op een uur rijden van Auckland. Buiten koffers inpakken en een duik nemen in de hotpool staat er niets meer op het programma. In Thames maken we een tussenstop die iets uitloopt, omdat we besluiten om Farmageddon - een Schaun het schaap- film - mee te pikken.
De laatste dag met de camper is aangebroken - camperdag 106 - slechts een uurtje tot Auckland. Eerst droppen we de fietsen af en daarna de camper inleveren. We moeten nog 1 koffer inpakken, die we hier hadden achtergelaten. We laten ook wat spullen achter voor toekomstige reizigers: oa body boards, snorkelsetjes, voetbal etc.. De kids vinden het jammer dat de reis er op zit, maar kijken er ook naar uit om hun vriendjes weer te zien.
Nog 1 nachtje verblijven we in Auckland - om 15 u kunnen we pas op de kamer en we gaan dan eerst even lunchen in de buurt. We bekijken nog even de koffers, zodat het gewicht goed verdeeld is. Kijken nog een beetje TV en nemen een duik in het zwembad.
Onze vlucht is pas om 21.15 u en de taxi komt ons om 17.15 u oppikken. Na het ontbijt gaan we nog even zwemmen en tegen 11 u checken we uit. We hebben dus nog tijd voor een bezoekje aan de Toi o Tamaki gallerij. Nog even stress op de luchthaven als blijkt dat onze handbagage te zwaar is - toch teveel kadotjes gekocht. Na drie keer navragen blijkt dat we nog 12 kg aan ruimbagage over hebben en dus kunnen we nog een koffer inchecken, en kunnen we ook de kadotjes meenemen ;-)
Nu weer thuis in ons huis dat in goede handen was van Esther en Carole ... Musti de kat zat miauwend in de tuin en kwam gezellig naar ons toe.
Bedankt voor het volgen van onze blog en voor de vele leuke reacties - tot gauw in levende lijve
Rotorua
Vanuit Ohope Beach is het minder dan 1,5 u rijden naar Rotorua en tegen de middag arriveren we op de camping. Gelukkig hadden we geboekt, want de camping zit vol. We zitten op fietsafstand van het centrum en gaan daar lunchen en ons informeren over de toeristische bezienswaardigheden. Rotorua is een tourist hotspot, vanwege de geothermische parken. Sas vindt info over een zipline parcours en is meteen enthousiast. Ella en Sas kunnen nog diezelfde dag om 15.30 u bij een groep aansluiten. Cas vindt het wel leuk om met de Ducktour mee te gaan - met een amfibievoertuig uit WOII maak je dan een tocht door de omgeving en ga je te water bij drie meren . ‘s avonds mKen we nog een wandeling door het Redwood forest dat mooie verlicht wordt met lampions. Een productieve toeristische dag!
Dag 2 in Rotorua bezoeken we het geothermische park van Wai-O-Tapu, op een half uurtje rijden van Rotorua. Om 10.15 u kan je de Lady Knox geiser in actie zien. Als alle toeristen klaar zitten, wordt er wat “surfactant” (misschien kan ik deze trip declareren als bedrijfsuitje ;-) ) in de geiser gedaan en niet veel later begint het water te spuiten ... niet erg hoog - beetje suf (zeker als je ook Te Puia bezoekt, wat we de volgende dag gaan doen). Daarna bezoeken we de rest van het park. Bij het verlaten van de parking bij de geiser is er een kleine file en rijdt er een kleine camper achteruit tegen ons aan ... gelukkig enkel kleine blikschade (geen reparatie nodig - wel even alle verzekeringspapieren ingevuld). In het hoofdpark zijn er prachtig gekleurde meren te bewonderen - zoals champagne lake - er is wel een overheersende zwavelgeur in het park en Ella vindt dat maar niks.
Dag 3 fietsen we naar het Te Puia park - indrukwekkende geiser (die moet niet geactiveerd worden met zeep), Kiwi Sanctuary - Maori voorstelling ... mooie aanvulling op Wai-O-Tapu.
Op de camping hebben ze ook twee verwarmde minerale baden - heerlijk!
De laatste week van onze reis is alweer aangebroken en die zullen we in de Coromandel - schiereiland vlakbij Auckland - doorbrengen.
Hawke’s Bay, Poverty Bay & Bay of Plenty
Vanuit Taupo zijn we naar Napier gereden gelegen aan Hawke’s Bay. Napier is een atypische NZ stad. Na een desastreuse aardbeving in 1931 zijn NApier en het naburige Hastings heropgebouwd in de toen populaire Art-deco stijl. Het is een stadje met heel veel charme. Het is nu hartje zomer en de temperaturen beginnen hier aardig op te lopen - tegen 30 C. De camping heeft een zwembad, maar het waterniveua is wat te laag voor een verfrissende duik - Cas en Ella kunnen er wel heerlijk in spelen. De volgende dag gaan we het stadje verkennen, we bezoeken het museum: combinatie van kunst en geschiedenis, spelen een potje mini-golf en nemen een duik in de Ocean Spa. We hadden graag de Jan-van-Genten kolonie bezocht op KIdnappers Cape. De excusrie met de tractor over het strand ging helaas niet, omdat de kliffen nabij de kolonie niet stabile zijn. Over land kan je ook de kolonie bezoeken, maar dat was een 3 u durende trip en daar hadden de kinderen geen zin in. Op dag 2 zoekn we dan maar verkoeling in het plaatselijk Aquatic Centre. Er is een uitgebreid fietsnetwerk in de omgeving van Hawke’s Bay. Met de camper rijden we naar HAumoana en vandaar fietsen we langs de kust naar Clifton Bay, waar we een mooi zicht hebben op de Kidnappers Kaap en in een gezellig cafeetje kunnen lunchen. Op de camping is het heel rustig - deze streek wordt door reizigers met iets minder tijd vaak overgeslagen. Naast ons staat een NZ gezin dat op zoek is naar een nieuwe woning in de buurt van Napier en nu voorlopig in een tent woont - dat kan ook. Hun 4 jarig dochtertje is helemaal weg van Ella. Ella voelt zich in het begin wat onwennig bij al die aandacht, maar als ze allebei hun knuffels naar boven halen is de taalbarriere al snel overwonnen.
Vanuit Napier rijden we verder naar Gisborne, gelegen aan Poverty BAy - benaming gegeven door Captain Cook, omdat hij hier niet de benodigde voorraden kon vinden. Deze streek is echter heel vruchtbaar en de naam Poverty Bay is dan ook niet terecht. Verder draagt Gisborne de titel van meest oostelijk gelegen stad en is het dus de eerste stad die het daglicht ziet. Het centrum van Gisborne is na het mooie Napier wel een mega tegenvaller. De camping ligt vlakbij het strand. Ella en Saskia gaan voor een avondlijke zwempartij. Langs de kust en via de haven loopt wel een mooi fietspad - zo fietsen we naar het museum en naar het zwembad.
We besluiten om niet de hele oostkust te bezoeken, maar om door te steken naar Ohope beach aan de Bay of Plenty. Het wordt aangeprezen als het meest geliefde strand van NZ. De camping is prachtig gelegen net achter de duinen bij het strand. De scholen zijn weer begonnen en ook op deze camping is het vrij rustig. Van een NZ stel verneem ik dat het hier propvol is tijdens de schoolvakanties. Er is ook een mooi zwembad met twee glijbanen. Dag 1: zwemmen/spelen in zee - ijsje eten - plonsen in het zwembad - nog even springen in de golven. Het is ook hier rond 30C. Dag 2 zakt de temperatuur een beetje en maken we vanuit het nabijgelegen Whakatane een wandeling naar Kohi Point met uitzicht op Walviseiland. In de verte is ook White Island te zien - vulkanisch eiland waar begin december een hevige explosie was. In Whakatane schaffen we twee body boards aan, want we hebben besloten om hier nog een paar dagen - in totaal 5 - te blijven. De volgende dag gaan we nog even naar Whakatane, want Ella en Saskia willen naar de kapper - Cas en ik bezoeken ondertussen het museum ... ik ben nu de enige die nog niet naar de kapper geweest is - maar niet gevreesd, ik heb alvast een afspraak gemaakt in Nl. Bij het afwassen raakte ik aan de praat met een NZ - Did you have a good day lovely (goeie openingszin :-)) - hij vertelde dat hij de volgende dag ging vissen en ons dan wat vis zou langsbrengen ... de vis (Red Snapper) smaakte heerlijk. Ondertussen is het al 6 februari en is Saskia jarig. We zijn alvast de avond vantervoren uit gaan eten, want op 6 februari is de National Feestdag en het plaatselijke restaurantje was dan gesloten. Trouwens heerlijk gegeten. Ella en Cas hebben veel mooie knutselwerkjes gemaakt en verzorgen een heerlijk ontbijtje. Op de camping wordt het nu ook weer iets drukker, vanwege een verlengd weekend. Ondertussen worden we beter en beter in het beheersen van de golven met het body board ... en misschien iets te overmoedig, want ik ga kopje onder en kom weer boven zonder bril ... gelukkig hebben we nog een reservebril en lenzen bij. Tijdens ons verblijf hier in Ohope was er naar het schijnt een licht voelbare aardbeving - Saskia dacht dat 1 van de kinderen te veel bewoog in bed, maar in retrospectief moet dat de aardbeving geweest zijn. Het waren heerlijke dagen hier aan het strand van Ohope en het staat hoog op mijn lijstje van toffe campingplekjes.
Het is echter tijd om verder te reizen: Rotorua met zijn geothermische verschijnselen - here we come!
Noordereiland Deel II: Wellington - Tongariro National Park - Lake Taupo
Vanuit Motueka rijden we naar Nelson - we pikken nog even de zondagsmarkt in Motueka mee, waar Ella slaagt voor een mooi zomerjurkje en Cas een ketting met een haaientand koopt. Op de markt komen we ook een Amerikaanse man tegen die we een keer met zijn gezin in Geraldine zagen - zij zijn ongeveer 10 j geleden naar NZ verhuisd en hebben zich in Marahau gesetteld - hij staat met een kraampje met zelfgemaakte ; lederen tasjes en sandalen op de markt.
In Richmond, stadje dat tegen Nelson aanleunt, scoren we nog een nieuw paar slippers voor Cas en Ella. In Nelson fietsen we vanuit de camping naar het stadje en eten bij een echte Italiaan.
Vanuit Nelson rijden we naar Picton waar we meteen de ferry naar Wellington nemen. Wellington was ons de eerste keer erg bevallen en we blijven hier nog 2 extra dagen. We gaan met de bus nog een keer naar het centrum waar we de Cable Car naar de botanische tuin nemen. ‘s avonds dineren we in hetzelfde tentje aan de haven. Dag 2 in Wellington mogen de kids invullen - Cas wil nog wel een keer naar het Te Papa museum, maar Ella wil liever naar het naast de camping gelegen Junglerama & Jumperama ... Cas is snel overtuigd en de kids gaan samen met Saskia zich binnen vermaken. Ik fiets naar Petone, een buitenwijk van Wellington, waar de eerste Europeanen zich in 1840 vestigden. Het raakte na de stichting van Wellington op de achtergrond, maar ondergaat nu een revival. Jackson Street is de florerende winkelstraat met historisch karakter .
Vanuit Wellington rijden we naar Wanganui - een gezellig stadje aan de Whanganui rivier, waar net Vintage weekend is en er allerhande festiviteiten zijn. Op de camping wordt de keuken gemonopoliseerd door een roeikamp ... de begeleiders zijn van ‘s morgens tot ‘s avonds laat druk in de weer met het bereiden van allerhande lekkers - de roeimeisjes mogen niet klagen. We staan op de camping naast een Nl gezin met twee kids die ong 5 maanden op reis zijn. Hannah-Sophie en Ella zijn al snel vriendinnen, en het klikt ook tussen Maurits en Cas. De eerste dag in Wanganui fietsen we naar het centrum (ong 7 km) - we passeren een mooie speeltuin en gaan naar de Durie Hill Tower met de Underground Elevator - mooi uitzicht over het stadje, de rivier en in de verte de besneeuwde toppen van Mt Ruapehu (Tongariro NP). Terug op de camping zijn de 4 kids onafscheidelijk. Dag 2 gaan we de “Vintage” sfeer opsnuiven in het stadje en passeren we ook nog even langs het museum. Overal staan er Oldtimers - die later ook nog een toertje over de camping maken - er spelen bandjes en je kan een ritje maken met een oude tram. De volgende dag scheiden de wegen met de nieuwe vriendjes, maar waarschijnlijk knn we elkaar weer treffen bij Lake Taupo.
Wij rijden verder naar Ohakune - vanuit hieruit willen we de Tongariro crossing gaan lopen. Een tocht van ong 19,4 km met 800 hoogtemeters klimmen en 1000 m afdalen door een vulkanisch landschap. Cas en Ella hebben al een paar flinke wandelingen in de benen en zijn dus klaar voor deze ultieme tocht. De weersvoorspellingen zijn goed en iedereen is fit. De eerste dag in Ohakune laten we de beentjes nog uitrusten - we gaan naar het zwembad, slaan proviand in, bezoeken het “Carrot Adventure Park” - een speeltuin gewijdaan de wortel die hier rijkelijk geteeld wordt - en regelen de shuttle voor de wandeling. Op de dag van de tocht worden we om 06.30 u door het busje op de camping opgepikt - we hebben 11 l water bij en wel 22 broodjes en nog ander lekkers - in de gauwte smeert Saskia ook nog een paar boterhammen voor het ontbijt tijdens de rit. Het busje pikt nog een aantal mensen op in het plaatsje en zet dan koers naar het vertrekpunt van de wandeling bij Mangatepopo - even later krijgt de chauffeur een telefoontje en blijkt dat er iemand ontbreekt ... het busje maakt rechtsomkeer en daardoor zijn we ruim een half uur later dan verwacht bij het vertrekpunt. Na onze yell: Kiwixplorers GO!, gaan we oppad. De Tongariro crossing loop je nooit alleen - soms tot wel 1000 mensen per dag lopen de tocht, maar het is geen file lopen - toch niet vandaag. Het is een mooie zonnige dag en tegen de middag komt er bewolking opzetten. In het eerste deel klim je geleidelijk onderbroken door wat vlakkere stukken. Daarna volgt er een wat pittigere klim, die echter goed te doen is. Het uitzicht op emerald lakes is prachtig. Daarna volgt nog een klein stukje klimmen en daarna wel 10 km afdalen. Het afdalen gaat ook geleidelijk, maar is wel een lang stuk ... zeker na al die km’s in de benen. De laatste shuttle terug bij het eindptn bij Ketetahi vertrekt normaal rond 17.30 u ... maar sowieso wordt er gewacht tot iedereen er weer is. Als we volgens een bord nog ong 45 min moeten afdalen is het 17 u en proberen we de chauffeur te verwittigen dat we een beetje later zullen zijn ... helaas is er geen verbinding. Saskia en Ella lopen alvast vooruit. Ik loop samen met Cas die last heeft van vermoeide voeten en een iets rustiger tempo loopt. Als we bijna bij het eindptn zijn zegt Cas, zullen we dan maar een sprintje trekken ... grapje zeker zeg ik - nee serieus zegt ie. Het is heel bijzonder dat we deze mooie tocht hebben kunnen doen met de kinderen.
De volgende dag staat er enkel “luieren” op het programma - de mama’s hebben hier en daar wat spierpijn, maar de kinderen rennen weer vrolijk rond. We slagen er nog in om een massage te boeken - Cas en Ella krijgen een massage van mama Saskia!
We hebben ondertussen de camping voor Taupo geboekt - er blijkt een muziekfestival (Billy Idol is de topact) te zijn en de campings zitten bijna helemaal vol. Hannah-Sophie en Maurits staan met hun ouders al sinds gisteren op de camping in Taupo en konden maar twee nachtjes reserveren. ‘s middags komen we aan in Taupo en het is een blij weerzien. We staan naast hen op de camping - super! Deze camping heeft een thermaal verwarmd zwembad met een bar in het zwembad - heerlijk luxe ... zwemmen is dus het eerste wat de kids gaan doen. De volgende dag moeten onze buren helaas weg - maar in de ochtend duiken de kids nog even snel in het zwembad.
Dag 2 in Taupo maken we een fietstochtje langs het meer - Lake Taupo is het grootste meer qua m2 in NZ& Australie.
Als we Taupo verlaten bezoeken we nog even de Huka Falls - geen waterval, maar een grote stroomversnelling. We rijden naar het oosten - Art Deco stad Napier wordt onze volgende bestemming.
West Coast & Abel Tasman National Park
Lieve lezers,
Overmorgen (Ma 13/01) nemen we de boot vanuit Picton naar Wellington en zeggen we “Goodbye” aan het Zuidereiland.
Het laatste bericht is alweer een tijdje geleden en we hebben natuurlijk niet stilgezeten.
Vanuit Queenstown zijn we naar Lake Hawea gereden - we stonden op een camping vol met Nieuw-Zeelandse vakantiegangers: vintage caravans of grote tenten - gezellig met een paar bij mekaar - een gezellige drukte. Om 22 u stipt wordt het dan echter muisstil op de camping - netjes opgevoed die Kiwi’s! We blijven hier twee nachtjes, want je kan hier nog een mooi fietstochtje maken langs het meer ... helaas zit het weer niet mee - stormachtige wind - en gaan we een kleine wandeling maken. Door de hevige wind is de internet verbinding hier heel slecht - op zich geen ramp, maar zo kunnen we ook niet het weer voor de komende dagen checken ... we zullen het wel ondervinden zeker.
Vanuit Lake Hawea rijden via de Haast pas naar Fox Glacier aan de West Coast of zoals ze hier zeggen de “Wet Coast”. Het is een rit van 3 u doorheen een schitterend landschap - we maken een paar kleine tssstops: Fantail Falls: Ship Creak Beach en bij een Coffee to Go :-).
Fox Glacier is een piepklein plaatsje van waaruit je - drie keer raden - de Fox Gletsjer kan bezoeken. De Fox gletsjer is samen met de Franz Josef Gletsjer de enige gletsjer die tot zo laag boven zeeniveau (300 m) reikt. Een paar weken terug heeft het hier lelijk huisgehouden - hevige onweders met overvloedig veel regen - waardoor het plaatsje een paar dagen niet meer bereikbaar was. De weg naar het zuiden was snel hersteld, maar de weg naar het noorden is net voor Kerst weer opengegaan ... de krachten van de natuur ervaar en zie je hier wel volop. Aan de West Coast telt slechts 40.000 inwoners - evenveel als in de hoogdagen van de goudwinning - het is een ruige streek en je moet tegen een beetje regen kunnen.
We checken de weerkaarten - ja, we hebben hier weer internet - en besluiten een heli-hike trip te boeken voor 1 januari - een goed begin van het Nieuwe Jaar. De laatste dag van het jaar fiets ik met de kids naar Lake Matheson en Saskia gaat er hardlopend heen - op een mooie dag kan je in het meer prachtige weerspiegelingen zien van Mt Cook en Mt Tasman - maar vandaag is het bewolkt. Daarna frissen we ons op en genieten van een heerlijke maaltijd met extra lekkere toetjes. Dan nestelen we ons in onze prive bioscoop - de twee bedden van de kinderen knn we omtoveren tot een groot bed - en kijken op de ipad naar Home Alone ... beetje spannend, maar er is ook erg veel gelachen ... op de camping en in het plaatsje is het erg rustig - er zijn geen festiviteiten of vuurwerk voorzien ... we tellen op de NZ tv af naar 00.00 - zien het vuurwerk in Auckland en wensen onze twee buren (Duits resp. Deens stel) een Gelukkig Nieuwjaar ... daarna duiken we onze bedjes in.
In de ochtend van 01-01-2020 horen we de helicopters vliegen - en als ik mijn neus een buiten de deur steek, zie ik zowaar de besneeuwde bergen ... onder deze weersomstandigheden gaat de heli-hike door ... onze trip is voor 13 u gepland en tegen het middaguur zit alles weer potdicht ... de trip is afgelast - niks aan te doen. Tot 2014 kon je nog gewoon te voet tot aan de gletsjer wandelen en kwamen er geen helicopters aan te pas - Saskia heeft 19 j gelden deze tocht ook zonder heli gedaan ... toch wel iets om even bij stil te staan.
De weersverwachtingen zijn voor de West Coast niet zo goed en we besluiten om zelfs een dagje vroeger uit Fox Glacier te vertrekken. In twee etappes zullen we naar het Motueka nabij het Abel Tasman park rijden.
De eerste etappe brengt ons tot Greymouth met een tssstop in Hari Hari en Hokitika (bekend vanwege de “Greenstone” industrie). In Greymouth staan we op een camping tss de begraafplaats en Greymouth Airport (geen vluchten zien passeren ;-)) en ook vlakbij de woeste zee. We blijven hier een dagje - ik maak een kleine fietstocht in de ochtend en Saskia trekt de hardloopschoenen aan - de kids werken voor school. In de namiddag wandelen we naar “Point Elizabeth Lookout” en we gaan dineren bij de lokale brouwerij.
Vanuit Greymouth rijden we dan in 1 keer door naar Motueka (4,5 u) - met een toeristische stop bij de Pancake Rocks, waar we gaan ontbijten. Op de vraag waarom deze plek “Pancake rocks” heet, zegt Ella: “Omdat je hier pannekoeken kan eten” - zo simpel kan het soms zijn :-). De pannekoeken waren trouwens erg lekker! De camping in Motueka hadden we al voor 4 dagen geboekt - we zouden wel op twee plekjes staan, want ook hier is het nog druk vanwege de kerstvakantie voor de Kiwi’s. Bij het inchecken kijken ze nog een keer goed en mogen we op een soort noodplekje staan voor de volle 4 dagen - de kids vinden deze camping meteen leuk - mooie speeltuin en een zwembad. We willen in het Abel Tasman park een nachtje in een hut slapen, maar als we de website van het DOC checken blijkt dat voor de komende twee weken de hutten al helemaal vol zitten ... we besluiten dan om twee dagwandelingen te maken en boeken ook meteen 3 nachten bij op de camping ... de eerst dag in Motueka bezoeken we het plaatsje en leggen onze excursies vast ... om te wandelen in het Abel Tasman park heb je vervoer over het water nodig :-) ... we boeken een 3-daagse parkpas bij SeaShuttle: 2 dagen zullen we gaan wandelen en 1 dagje gaan we zeekajakken ... de weersvoorspellingen zijn zonnig - dat zit dus wel snor.
Op dag 2 wandelen van Bark Bay naar Anchorage Bay - we worden op de camping opgepikt met een busje dat ons naar Kaiteriteri brengt - het startpunt van de boottrip. De buschauffeur en de begeleiders op de boot vertellen wat over de streek en de fauna en flora en doen dat met veel humor - zo varen we langs Split Apple Rock: de gids attendeert ons op de drie Lord of the Rings films en zegt dan doodleuk dat we het wel interssant zullen vinden dat “Split Apple Rock” in geen van de drie films voorkomt. De wandeling volgt de kustlijn en gaat door de bush en we zijn bij laagtij Bij Torrent Bay waar we een stukje kunnen afsnijden door de baai.
Op Dag 3 gaan we zeekajakken vanuit Kaiteriteri naar Split Apple Rock met een korte picknick op het strand. Het is een hele leuke tocht. Daarna nemen we de boot naar Anchorage bay - Saskia doet nog een kleine wandeling en de rest van ons nestelt zich met een boek op het strand of speelt in het zand/in de zee.
Op Dag 4: rustige dag op de camping - kijken voor nieuwe flipflops voor Cas, maar nog niet gevonden.
Dag 5: we fietsen een stukje van de “Great Taste Trail” van Jester Cafe naar Mapua Wharf. Bij Jester Cafe kan je tamme aalen voeren en bij Mapua Wharf kan je heerlijke ijsjes likken.
Dag 6: vandaag worden we door de boot afgezet bij Tonga Query en wandelen we naar Awaroa lodge - een korte wandeling van 5 km. We lunchen in de lodge en genieten nog even van het strand/zee op Awaroa Beach voor de boot ons oppikt.
Dag 7: Ik fiets nog een stukje van de Great Taste Trail van de camping naar Kaiteriteri. Er zit zelfs een stukje “mountainbike route” in. Saskia strekt ook even de benen en de kids doen wat schoolwerk en nemen een duik in het zwembad.
Op deze camping hebben we een Nl stel met drie kids ontmoet die sinds 2,5 j in Auckland wonen. Interessant om te horen hoe zij NZ beleven.
Morgen rijden we naar Nelson en van daaruit rijden we naar de ferry in Picton. We hebben een hele leuke tijd op het Zuidereiland gehad.
Te Anau & Milford Sound - Queenstown
Ho ho ho,
Nog even een berichtje voor we het Nieuwe Jaar in gaan.
Vanuit Wanaka zijn we afgezakt naar Te Anau - gelegen aan Lake Te Anau: tweede grootste meer in NZqua oppervlakte, maar het grootse meer qua inhoud. Op zijn diepste punt meet het wel 400 m - dat kan tellen.
Voor de volgende dag hebben we een cruise & kayak excursie naar de Milford Sound geboekt - omdat we vanuit Te Anau en niet uit Queenstown vertrekken moeten we er niet voor dag en dauw uit - gewoonlijk worden we tegen 08.00 u wakker - maar een wekker zetten is toch raadzaam ;-). De rit er naar toe is al onderdeel van de excursie - er zijn een paar fotostops gepland - en de buschauffeur annex gids maakt er een geanimeerde rit van. Het weer is zonnig zoals voorspeld en dat is voor het kajakken wel zo handig. We worden er meerdere malen aan herinnerddat ook bij regenweer de Milford Sound spectaculair is - er zijn dan namelijk heel veel watervallen te zien, die na 2-3 regenloze dagen helemaal opdrogen. Wij vinden deze zonnige dag wel prima! Omdat het rustig weer is cruisen we helemaal tot aan de Tasmanzee. We spotten nog een paar pelsrobben en krijgen nog een verkwikkende douche onder 1 van de permanente watervallen. Bij het onderwater observatorium gaan we van boord, want onze kayak excursie vertrekt daar. In duo kayaks gaan we te water - we worden met een soort lift zachtjes te water gelaten ;-). Cas vindt het eerst nog een beetje spannend, maar aldra waant hij zich captain Cook. Het synchroon peddelen kan beter, maar we geraken vooruit. Na de kayaktocht gaan we nog even onder water in het observatorium, waar we oa twee dolfijnen voorbij zien zwemmen. We hebben genoten van de Milford Sound!
Dag twee in Te Anau besteden we aan school, spelen, spelletjes spelen, wasje doen, massage voor de mama’s en Cas gaat naar de kapper. De kinderen zijn ook weer twee knuffels rijker: Thomas de Tuatara (cas) en EeLinda de Tui (Ella).
Dag 3in Te Anau: we hebben een bezoek aan de “glimworm grotten” gepland voor de ochtend. Op het Noordereiland hebben in Waitomo ook al glimwormen gezien, maar van verschillende mensen hebben we gehoord dat deze zeker de moeite waard is. Wanneer we ons aanmelden blijkt dat de excursie niet kan doorgaan, want de grotten zijn niet toegankelijk vanwege de hevige regen van de afgelopen nacht. We boeken eerst om naar 15 h in de namiddag, maar besluiten dan om de trip te plannen voor de dag dat we uit Te Anau vertrekken.
Dag 4 in Te Anau: Vanuit Te Anau kan je de Keppler Track lopen (60 km) - wij gaan er een stukje (16 km) van lopen. We laten ons met de watertaxi brengen naar Brody bay en lopen vandaar naar de Luxmore hut en weer terug. Het eerste stuk gaat door het bos en eens uit het bos worden we beloond met een prachtig uitzicht op de omringde bergen en het meer. De laatste watertaxi terug gaat om 16.30 u - we zijn ruim op tijd weer beneden!
Dag 5: ons bezoek aan de glimwormen is pas voor 14 u. We parkeren de camper bij de speeltuin. De kinderen doen nog wat schoolwerk en spelen nog wat in de speeltuin. De glimwormgrotten zijn enkel met een boot bereikbaar - ondanks dat we “bootexcursies” hadden afgezworen na onze kostelijke walvisstrip hebben we nu geen vrees, want we zijn op een meer en de tocht is niet lang. De glimwormgrotten bevinden zicht in een beschermd gebied, waar de eens uitgestorven gewaande Takahe woont. We worden in kleine groepjes ingedeeld en wandelen eerst ong 250 m door de grot - af en toe moeten we bukken - langs een snelstromende rivier - indrukwekkend!. Daarna stappen we in een klein bootje en varen nog een klein stukje door de grot om de glimwormen te bewonderen - Ella vond het een beetje saai zei ze ;-).
Na ons bezoekje aan de grot rijden we door naar Queenstown - of beter gezegd terug, want we rijden nu weer in noordelijke richting.
In Queenstown zullen we 6 nachten verblijven en gaan we Kerst vieren. De eerste avond maken de kids kennis met drie Nl jongetjes, die zelf voor een maandje op reis zijn in NZ. Ze maken meteen een speelafspraak voor de volgende ochtend.
De eerste dag in Queenstown willen een beetje het stadje verkennen en met de Gondola naar boven om te gaan “lugen” - soort van karten, maar dan anders ;-). Ook deze plek is in de afgelopen 20 j enorm gegroeid dixit Saskia. Het is er erg toeristisch - zo wordt er bij het instappen in de gondola verplicht een foto gemaakt - dit soort acties werkt op mijn zenuwen ;-). Ella vindt het “lugen” erg leuk en mag van Cas zijn tweede ritje voor haar rekening nemen.
Dag 2 in Queenstown maken we een fietstochtje langs het meer en spelen de kinderen nog in de speeltuin vlakbij het centrum aan het strand.
Dag 3 - Kerstdag - we hebben de camper een beetje gedecoreerd met een kerstslinger en wat kerstballen en hebben ook voor onszelf een kerstattribuut gekocht. De kinderen verrassen ons met een heerlijk kerstontbijt en hebben een mooie kerstkaart gemaakt. Wij verrassen hen dan weer met een paar kerstkadootjes.We Facetimen nog met de familie in België die Kerstavond vieren. We zakken nog even af naar het centrum en daarna kijken we gezellig een kerstfilm in de camper. We sluiten de dag af met een een heerlijke pasta-maaltijd, want morgen gaan we naar de top van Ben Lomond wandelen - 11km en 1000 hoogtemeters.
Dag 4: met de gondola gaan we weer omhoog en ondertussen Facetimen we met de familie uit Vlissingen. Er staat 2h tot aan de “Saddle” en daarna nog 1 h naar de top. De “Saddle” bereiken we naar ongeveer 1h 20’ - de top was tot nu toe in de wolken gehuld, maar komt stilletjes aan tevoorschijn. Prachtige uitzichten op Queenstown, het meer en de bergketen de Remarkables. 500 m voor de top heeft Cas er geen zin meer in en keer ik met hem om. Sas en Ella zetten door en bereiken niet veel later de top. Op de top wordt de broodtrommel met een Twix gestolen door een Kea - een grote ondeugende bergparkiet.
Dag 5: heerlijk uitslapen, spelen, wat werken voor school (wij spreiden de twee weken kerstvakantie uit over de weken die nog komen ;-) ,wasje draaien en een laatste bezoekje aan het centrum.
Morgen (28/12) rijden we weer richting Wanaka - in Wanaka zelf zaten alle campings al vol en dus hebben we een plekje geboekt bij Lake Hawea op 15’ rijden van Wanaka. Hier zullen we 2 nachten verblijven om dan door te rijden naar Fox Galiciërs waar we Oud en Nieuw gaan vieren en tot 02/01 blijven.
Wij wensen jullie alvast een gezellig Oudjaar toe en een mooie start van het Nieuwe Jaar!
Mount Cook & Wanaka
Beste lezers,
Vanuit Geraldine rijden we via een Lake Tekapo naar Mount Cook (de hoogste berg in Nieuw Zeeland - 3764 m - een echte wauw route ... het ene prachtige uitzicht na het andere ... gelukkig zijn er genoeg parkeerplekken voorzien om een fotostop te houden. Toen Saskia 19 jaar geleden bij Lake Tekapo was, was er niets ... nu zijn er veschillende restaurantjes,, een supermarkt en souvenierswinkeltjes ... niets blijft stil staan. We kamperen net buiten het nationale park bij Glentanner, waar je ook helicoptervluchten naar de gletsjer kan boeken. Voor de komende dagen is er zonnig weer voorspeld, dat was de afgelopen twee weken anders, en kunnen we de bergen in. We merken dat het drukker wordt op de campings en besluiten om alvast wat te boeken voor de kerstdagen - we plannen om rond Kerst in Queenstown te zijn. We zijn nu ongeveer 5 weken onderweg en zijn 1 sok, 1 lepel en 1 kookpotdeksel kwijtgeraakt, maar hebben ook 1 vork en 1 bord op overschot -;-) , tja de mysteries van het leven der dingen. Tijdens onze lange wandeling in Akaroa merkte ik dat de zolen van mijn wandelschoenen er bijna helemaal aflagen. Hier in Mount Cook NP zou je naar de Mueller hut kunnen wandelen, maar de route is niet open door het slechte weer van de voorbije weken. Voor de andere wandelingen in het NP volstaan mijn lage wandelschoenen. Zoals gezegd, we zijn hier niet alleen en de wandelingen zijn niet al te lang of te moeilijk en dus lopen we bijna in polonaise ... nou ja, zo erg is het nu ook weer niet - ik slaag er zelfs in om foto’s te maken zonder toeristen op het plaatje.
We zijn hier twee dagen. De eerste dag doen we de Hooker Valley Track (10 km) - via drie hangbruggen naar Hooker Lake met uitzicht op de Mueller Gletsjer. Dag 2 : korte wandeling naar de Blue lakes en Lake Tasman met uitzicht op de Tasman Gletsjer. De Blue lakes zijn nu echter groen van kleur, omdat ze niet meer door het gletsjerwater gevoed worden.
Vanuit Mount Cook rijden we naar Wanaka. Saskia’s favoriete plek in NZ toen ze er 19 j geleden was ... ook hier is de tijd niet blijven stilstaan en het plaatsje is flink gegroeid, maar er niet minder gezellig op geworden. Wanaka is prachtig gelegen aan een meer met uitzicht op de bergen.
We zullen hier 5 nachten blijven - even pas op de plaats vinden de kinderen fijn. Hebben we ook tijd om weer wat voor school te doen ;-). Wanneer we het plaatsje binnen rijden, merken we ook hier de gevolgen van de hevige neerslag. De weg langs het meer is afgesloten, want was toen overstroomd en er ligt nog steeds veel aangespoeld drijfhout. In de buurt zijn nog steeds een paar wegen niet toegankelijk, zodat een aantal wandelroutes niet bereikbaar zijn. Een pittige dagtocht is de wandeling naar Roys Peak: 16km en 1200 hoogtemeters. De zon schijnt op dag 2 in Wanaka, onze rugzakken zijn goed gevuld met water en lekkers en het enthousiasme is groot (bij de start toch;-): Cas heeft bedacht dat we een yell nodig hebben: kiwi-explorers Go! Een goed begin bij een flinke inspanning! Het is geen moeilijk pad, maar het stijgt flink. De route loopt over prive terrein, waar kuddes schaapjes grazen. Het is een populaire trek. We worden beloond met mooie uitzichten over het meer en de omringende bergen. We hebben onze wandelstokken meegenomen en die komen goed van pas bij het afdalen ... 4 dagen later voel ik nog steeds mijn benen :-). We zijn supertrots op cas en Ella die deze tocht goed hebben volbracht.
Voor de volgende ochtend hebben Saskia en Ella een tochtje te paard geboekt. Het is helaas een regendag, maar onze cowgirls hebben toch genoten. We hangen nog een beetje de toerist uit - en gaan rond 15 u naar de bioscoop met de bijzondere stoelen: Frozen 2 - voor het vak Engels :-) .
Dag 4: Puzzling world - the great maze & illusion rooms - heel plezant. Team Cas en Pat heeft de doolhof challenge gewonnen!
Vanuit Wanaka wilden we naar de Catlins rijden en van daar weer verder naar Te Anua om eventueel de Milford Sound te bezoeken. Dit zou veel dagen in de campervan betekenen en het weer in de Catlins ziet er niet zo goed uit. We gooien dus ons plan om, skippen de Catlins (daar moeten Cas en Ella maar zelf een keer voor terugkomen) en besluiten om meteen naar Te Anua te gaan ... er is goed weer - geen regen en een beetje zon voorspeld in Milford Sound voor 18/12 (met 200-250regendagen moet je dan niet twijfelen) en we boeken vanuit Wanaka alvast een bus-cruise-kajak excursie naar Milford Sound.
... wordt vervolgd! Alvast fijne Kerstdagen!
Christchurch- Akaroa-Geraldine
Lieve allemaal,
Terwijl we genieten van een prachtige zonsondergang in de vallei bij Mount Cook hier weer even een update van onze reis. En ook om te laten weten dat alles goed met ons gaat: de vulkaanuitbarsting bij White Island is ver van ons vandaan.
Na Kaikoura zijn we verder afgezakt naar Christchurch. Onze camping bevond zich een kilometer of vijf buiten het centrum. Na een rijdag vinden de kinderen het fijn om een dag niet op pad te hoeven. En dus brachten we de eerste dag op de camping door met wat schoolwerk, spelen, boodschappen, hardlopen, wasjes doen en lezen. De dag erna namen we de bus naar het centrum. In 2011 heeft een aardbeving het centrum verschrikkelijk getroffen. Wel 1000 -vaak - historische gebouwen moesten worden afgebroken. Hoewel ik me nog goed kon herinneren dat deze aardbeving plaats vond, was het alsof de impact van deze aardbeving nu pas echt tot mij doordrong: ik herkende niets meer van het typisch Engelse stadje waar mijn eerste reisavontuur -19 jaar geleden - begon! Wel kon ik nog een bezoekje brengen aan mijn allereerste hostel van toen en dat bracht fijne herinneringen weer naar boven. De kinderen vermaakten zich prima in een mooie speeltuin - die na de aardbeving op 1 van de vele open plekken is opgebouwd. We hebben Quake city ( museum speciaal over de aardbeving van 2011) bezocht en gewoon wat rondgelopen in de stad. Er zijn nu veel open plekken in de stad. Ook zijn er moderne gebouwen voor terug gekomen en hebben kunstenaars op veel muren muurschilderingen aangebracht om de stad wat op te vrolijken. De dag erna zijn we op de fiets naar het centrum gegaan. Nieuw Zeeland is niet bepaald een fiets - vriendelijk land, maar vanuit de buitenwijken van Christchurch zijn mooie fietspaden aangelegd naar het centrum. We bezochten het Canterbury museum en -het hiernaast gelegen - grote stadspark.
Vanuit Chistchurch reisden we door naar Akaroa, gelegen op het schiereiland : de Banks Peninsula. De haven van Akaroa ligt in de krater van een uitgedoofde vulkaan. Vanuit onze camping hadden we een mooi zicht op de baai alsmede op de randen van de vulkaan. Akaroa is een pittoresque dorpje met mooie historische gebouwen waar de Franse koloniale invloed nog merkbaar is. Lekkere cappuccino’s trouwens ook! ( wel een beetje jammer dat koffietentjes vaak om 16 uur al dicht gaan). Vanuit Akaroa kan je ook diverse excursies maken waar onder meer pinguïns bewonderd kunnen worden. Na onze laatste bootreis hebben we bootexcursies afgezworen en dus viel de kajakexcursie af. We zijn op een vier uur durende 4WD scenische nature tour gegaan. We hadden een hele leuke gids die ons naar diverse mooie plekjes op het schiereiland bracht en ons heel veel informatie gaf. We hebben ook een opvang voor de witvleugelpinquin bezocht. Hier worden gewonde witvleugelpinquins verzorgd zodat ze uiteindelijk later weer in de natuur vrij gelaten kunnen worden. Het was een hele geslaagde excursie! De dag erna hebben we een hele mooie wandeling gemaakt naar de rand van de vulkaan. De top Stoney Bay Peak ligt op 806 meter. Net toen Ella wat extra motivatie nodig had om verder te lopen, kwam het mailtje van juf Annelies binnen. Ella kreeg vleugeltjes door alle lieve woorden van de juf en de kinderen in de klas. En helemaal door het bericht dat de Sint Ella niet was vergeten en dat er een pakje op haar tafel was neergelegd :) Het heeft wel wat zweet gekost om helemaal boven te komen, maar het was het uitzicht meer dan waard. Terug in Akaroa smulden de kinderen van een ijsje en de mama’s van een cappuccino: na 15 km stappen hadden we dat wel verdiend!
Na deze drie hele leuke dagen was het toch tijd om weer verder door te reizen. Via Christchurch zijn we door gereden naar Geraldine. Op weg naar Geraldine lonkten de voorlopers van de Nieuw Zeelandse Alpen al naar ons. De lucht kleurde ook al wat donker en aan het begin van de avond begon het hard te regenen en het zou ruim 12 uur achter elkaar blijven regenen. Het gevolg was dat het waterpeil van de Rangitata ( rivier die wij net voor het binnenrijden van Geraldine over gestoken waren ) zo erg was gestegen dat de brug niet meer begaanbaar was. En dus werd het een gezellige drukte in Geraldine, want de weg zou nog drie dagen gesloten blijven en niemand kon richting Christchurch.
Hoewel het er vorige week nog uitzag dat wij Mount Cook niet zouden bezoeken in verband met de slechte weersvoorspellingen, hebben wij geluk: de weersverwachting is bijgesteld en na twee weken regen in dit gebied, schijnt nu de zon. Tot de volgende keer!